محمد حسین حریری اصل؛ سیده سوسن مرندی
چکیده
امروزه، به لطف وجود فنآوری پیشرفته، به ویژه اینترنت، کانالهای ارتباطی در بین مردم سرتاسر جهان، بسیار گسترده شدهاند. در این میان، استفاده از اینترنت به منظور فراگیری زبان دوم بسیار رایج شده است. با این حال، بسیاری از برنامههای امروزی به منظور فراگیری زبان دوم توسط فنآوری به برقراری حس تعامل و حضور اجتماعی درخور ...
بیشتر
امروزه، به لطف وجود فنآوری پیشرفته، به ویژه اینترنت، کانالهای ارتباطی در بین مردم سرتاسر جهان، بسیار گسترده شدهاند. در این میان، استفاده از اینترنت به منظور فراگیری زبان دوم بسیار رایج شده است. با این حال، بسیاری از برنامههای امروزی به منظور فراگیری زبان دوم توسط فنآوری به برقراری حس تعامل و حضور اجتماعی درخور نمیپردازند، که به خودی خود مانع از این میشود که زبانآموزان در فرایند یادگیری خود نقشی فعال ایفا کنند. در نتیجه، به نظر میرسد که این گونه برنامههای آموزشی، کماکان در دسته برنامههای رفتاری و ارتباطی طبقه بنده میشوند و به مرتبه بالاتر برنامههای یکپارچه که باعث ایجاد حس تعامل میشوند، نمیرسند. این پژوهش قصد دارد تا از طریق ایجاد حس حضور اجتماعی و بهینهسازی الگوهای تعاملی بین زبانآموزان، مراتب ایجاد یک اجتماع آموزشی یکپارچه برخط را فراهم نماید. در این پژوهش کیفی، در طول بیش از یک سال، پژوهشگران از طریق برگزاری 41 مصاحبه گروهی نیمه ساختاریافته که بر روی برنامههای اسکایپ و دیسکورد و در پایان کلاسهای مجازی تشکیل و ضبط گردید، از بازخورد 42 زبانآموز مشغول به تحصیل در وبلاگ اولین پژوهشگر در مورذ پرسشهای پژوهش مطلع گشتند. نتایج به دست آمده بیانگر این نکته بود که استفاده از یک برنامه آموزشی محتوا-محور که در آن زبانآموزان از طریق شرکت در فعالیت های غیرهمزمان و اعمال ارزبابی گروهی در فرمهای نظردهی و انجمنهای مجازی پیش از انجام مباحثات معنایی در هر کلاس همزمان امکان انتخاب و تولید محتوای درسی داشته باشند، باعث افزایش میزان حس تعامل و حضور اجتماعی در بین زبانآموزان میشود.